Дневник

„Дневниците“ на Андре Жид може да се читаат како средишно дело низ кое се прекршуваат уметничките книги на авторот и неговиот живот. Во нив наоѓаме одгласи на сите поетички опсесии на Жид. Записите се мошне оригинални, ослободувачки во однос на многу морални правила и стандарди – табуата на сексуалноста, верувањата, општите места, идеологиите, религијата. Истовремено сериозни и духовите, продлабочени и лежерни, брзи и бавни, записите заведуваат со опсегот на темите кои се опфатени, како и луцидноста на нивната обработка.

Пишувани се во текот на повеќе децении и низ нив се обликува интимната слика за авторот што дополнително влијае врз разбирањето на неговото литературно творештво. Голем број читатели делото го прифаќаат и како своевидно литературно остварување. Со објавувањето на дневниците, кај читателот се поттикнува љубопитност кон недосегливата фигура на емпирискиот автор што стои зад текстот, а застапува определени вредности, има сопствени предрасуди, убедувања, морал за што непосредно се искажува во сопствените дневници.

Животот на Жид е исполнет со низа противречности кои се транспонирани во неговите дела. Дилемите за кои проговорува и во сопствените дневници, што се присутни и во неговиот живот, се суштинска одредница на неговото целокупно реализирање како писател и како човек.
Преводот на Елисавета Поповска на ова дело во 2010 година ја доби наградата „Божидар Настев“ за најдобар превод од француски јазик.