И тогаш, тие три-четири часа му се посветувам на својот страв. Авионите не се доволно удобни ни за спиење, ни за читање, ни за гледање филм. Добро, секогаш можам да закачам на ушите еден од оние МП3-плеери и да ставам лаптоп на колената, но – тоа не сум јас. Не мора да знае никој друг, јас самата пред себе би знаела дека лажам. Многу сум подобра во планирањето на сопствената насилна смрт, отколку во чукањето на шестмесечниот финансиски извештај на осум илјади метри височина.
И во што е воопшто финтата со тие плеери со слушал- ки? Музиката некогаш била нешто што се слуша! Нешто што неминовно го делите со сите околу себе кои имаат уши. Кога радиото свиреше, кога некој пееше, кога грамофонот ја вртеше плочата, немаше шанса тоа да не се чуе, тоа беше суштината на музиката. Комшиите ви тропаа по ѕидот, доаѓаа да ве стишуваат, ви викаа полиција на врата, ја тапациравте собата со картони од јајца, сетоа тоа се правеше токму затоа што музиката се слушаше.
Според тоа кој што слуша, знаевте кој каков е, кој од каде е, во кој филм е, која му е маката… А сега не знаете ништо. Овие со бесшумна музика на ушите, повеќе ми личат на луѓе кои нескриено сакаат да се оградат – од мене, се разбира, од кој друг! -отколку како автентични љубители на музиката. Не би ме изненадило таму во тие слушалки да не се слуша, всушност, ништо, или да се слуша само некакво кап, кап, снимено како се топи сталактит во некоја пештера на Хималаите, некоја таква перверзија, такви се тие луѓе со слушалки на ушите. Многу чудни.
Мојот пријател пијанист, ми ја раскажа неодамна најтажната работа: сега постојат и бесшумни клавири! Авионот штотуку влетува во црн облак, метален глас нè известува да ги врземе појасите бидејќи ни претстои мала турбуленција, а јас замислувам добро дисциплинирани жици некаде во длабочината на клавирот, кои свират некако во себе. Пијанистот седи крај клавирот, ги прави сите оние движења како и некогаш, како што тоа го правеше Доменико Чимероза, ги прави сите оние гримаси на лицето, но звук одникаде. Само слушалки на ушите и задоволен комшилак. Пијанистот свири и свири и свири и ништо не се случува. Освен во неговите уши. Мирот на оние наоколу е приоритет.