ЖИВОТИ НА ГРАДОВИТЕ ВО КОИ НЕ СУМ ЖИВЕЕЛ (I)
СВАСТИКА
ЈАС
Утрово во компјутерот затекнав несекојдневна по- рака.
Некој африкански адвокат веќе некое време ме бара по маглите на Интернет, ако сум тоа јас. Имено, тој е извршител на последната желба на човекот со моето презиме (слично или погрешно напишано, гледам и одовде), кој пред неколку месеци настрадал во авион- ска несреќа некаде долу, зад Рогот и на непознатиот наследник (ако сум јас, веднаш можам да ги примам изразите на најдлабоко сочувство на благајникот, за тагата, заради смртта на роднината кој не го познавав, ако го познавав, меѓу другото, крвта не е вода, тоа се чувствува на кој било јазик, дури и од оваа непреглед- на далечина) му носи вест која и не е така црна како што изгледа на прв поглед, посебно ако не сме биле сијамски близнаци (ох, глупите шеги се редовен, но неизбежен придружник во вака незгодни ситуации, да му простам), бидејќи мојот веројатен роднина – таму долу прилично збогатен со паметни инвестиции – бил сопственик на петролејски полиња, па бидејќи настра- дал во таа авионска несреќа (во атачментот можам да видам фотографии од несреќата, исто така, и на семоќ- ниот Интернет, www, скршени крила, откинати краеви, залудни чамци за спасување на пусто, дебело море), а зад себе не оставил ниту куче ниту маче (како се вели тоа), со оглед на тоа дека сите тие, вклучувајќи ги и
10
жена му и децата, биле во тој титаниумски воздушен гроб (ова последното личи на некој стих, а не е, ние сме сериозни луѓе) и сега практично, освен тие дваесет милиони долари на една сметка, во таа црна бестрага, нема ништо и никој свој, освен мене, ако сум тоа на- вистина јас.
Парите лесно ќе ги поделиме, според правдата, мене би ми припаднало сѐ, заборавил да каже, даноците веќе се одбиени, останатото е чисто. Него, се разбира, го следува вообичаен хонорар, јасно видлив во договорот и изразен со скромен процент, ако е тоа во ред, тој ми- сли дека е. Меѓу другото, едвај ме пронашол, како да сум пропаднал во земја, оној кој го нема на Интернет го нема ни на небото, ги излижал ѓоновите на сите гу- глови, а јас како да сум се вовлекол во црна дупка, да сум исчезнал во електронскиот бескрај, да сум станал невидлив, би направил блескава кариера како илузио- нист или шпион. Иако, сега можам да бидам што било, од забава, од ќеф, веќе не ми треба ништо.
Туку потребно е само да му испратам еден солиден, сака да каже, издржлив (ха, ха) број на сметка во некоја сигурна банка и на неговата сметка, следи понатаму, да уплатам некои 340 безначајни американски долари за ситни трошоци околу трансферот на парите, останато- то е негова грижа, мојот роднина и онака е на дното на сината гробница, што да правиме, животот е составен од разделби (ова последното мора да се запише и запа-мети, види, личи на некаква филозофска реченица), се надева дека ќе станеме искрени пријатели, ако сум јас тој.
А не знае кој друг би можел да биде, веќе е уморен од пребарување, чувствува дека сега погодил право во срцето на метата, не би требало размислувам ниту миг, големи пари се тоа, друг живот.