ВРАМЕНИ ЛОГОСИ

...Постои ли можноста за реална соработка меѓу Црквата и медицината? Оваа книга гради афирмативен став по тоа прашање. Соработката е можна, но не безусловно. Услов за тоа е двете страни да ја согледаат својата граница. Свештеникот треба да владее со учењето на медицината за да ги знае нејзините рамки и нејзината човечка немоќ како нејзина граница. Преку оваа граница може да постои размена на искуства, дури и соработка, но под услов да постои заемна информираност...

...Литургиското сликарство на Црквата од Исток во Македонија, ја рефлектира мудроста на православната иконографија. Тоа е исцелено од пиетизмот и егзалтираната состојба на западната натуралистичка уметност. Мудроста пак, на иконографската постапка на православниот иконописец, според иконолошката егзегеза, бестрастно ги превозмогнува сентименталните и сетилните сфери, и длабоко пенетрира во невечерното време. Станува збор за ослободување од антропоморфизмите и зооморфизмите на секуларниот мистицизам и за триумф на богочовечкиот реализам над паганскиот светоглед. Затоа иконата како „прозор кон вечноста” не претставува ниту уметничка фотографија ниту уметнички портрет. Едноставно, таа нема за цел натуралистичко изобразување на една моментална и надворешна истоветност (фотографија), ниту пак амбиции натуралистички да го претстави природниот лик...
...Тоа што збунува и пречи е хиперболичната претстава на исихазмот, бессомнежно намерно создавана и негувана од авторот. Неспорно е огромното значење на исихастичката философија на животот, како што е неспорен апсурдот на секој обид исихазмот да се претстави како алфа и омега на Свештеното Предание на Црквата. Таквото артифициелно извишување на исихазмот до апсолутно важење, до единствена автентична‚идеологијата на Православната Црква, екстремно ги редуцура повеќедимензионалните и многуслојните содржини на Светото Предание на само една димензија...